Podczas wykładu dotyczącego ziołolecznictwa Syberii i Ałtaju poznaliśmy wyniki ponad 25-letnich badań klinicznych prowadzonych przez Syberyjski Uniwersytet Medyczny w Tomsku oraz praktykę kliniczną Instytutu Biolit nad roślinami adaptogennymi, czyli takimi które podnoszą odporność i pomagających radzić sobie ze stresem. Prelegentką tej części była Halina Jurkowska – specjalistka medycyny Anti-Age, Biolit, która swoje wystąpienie oparła na praktycznych wskazówkach z zakresu adaptogenów i fitoterapeutyków, które pozwalają zachować zdrowie, jak i wspierają leczenie chorób przewlekłych. Tematem drugiej części spotkania było znaczenie jelit w budowaniu zdrowia i odporności człowieka. Prelegentką tej części była dr n. biol. Anna Basińska specjalistka ds. naukowych Instytutu Mikroekologii w Poznaniu.
Adaptogeny to kategoria ziół, które pomagają organizmowi dostosować się do wielu stresorów życia. Zapewniają wytrzymałość, siłę i odporność w obliczu stresu i chorób. Aktywność ta wynika z pozytywnego wpływ na układ nerwowy, hormonalny i odpornościowy.Z definicji są nietoksyczne i równoważą się oraz mają normalizujący wpływ na organizm i jego naturalne procesy.
Zioła adaptogenne mają historię stosowania w Chinach i Indiach, która sięga tysiącleci (odpowiednio w tradycyjnej medycynie chińskiej i ajurwedzie). Wiele z nich czczonych jest jako „król” i „królowa” ziół w tych systemach. Chociaż niektóre adaptogeny były tradycyjnie stosowane od stuleci, badania naukowe nad tymi roślinami i grzybami rozpoczęły się dopiero pod koniec lat 40. XX wieku, kiedy radzieccy naukowcy zaczęli badać te zioła pod kątem ich zdolności do walki ze stresem, zapobiegania i zmniejszania chorób oraz wzmacniania organizmu.
W tym czasie ZSRR wyznaczył Radziecką Akademię Nauk do opracowania produktu, który zwiększy wydajność elitarnego personelu, sportowców, personelu wojskowego i oficerów politycznych. Zainicjowano badania Eleutherokoka i Żeń-szenia jako toników wydajności i opracowano naukową definicję-termin adaptogen.
Adaptogeny działają poprzez normalizację naturalnej reakcji organizmu na stres. Robią to poprzez szeroki zakres działań i energii. W szczególności mówi się, że adaptogeny pomagają w ponownej regulacji, normalizacji i poprawie funkcji osi HPA i SAS (mechanizmy naszej reakcji na stres) oraz wspierają zdrową funkcję nadnerczy. W szczególności pomagają zmienić uwalnianie hormonów stresu, takich jak kortyzol, w organizmie. Stwierdzono, że stosowanie adaptogenów zmniejsza wydzielanie kortyzolu do odpowiedniego poziomu i ogranicza uwalnianie innych hormonów nadnerczy. Większość zawiera również silne przeciwutleniacze, które pomagają chronić nasze komórki przed uszkodzeniem. Wymienione efekty adaptogenne wspierają i odżywiają mózg, nerwy, gruczoły wydzielania wewnętrznego i układ odpornościowy, z korzyścią dla całego układu. Mówiąc prościej, poprzez normalizujący wpływ na nasze ciała, adaptogeny pomagają nam odczuwać naładowanie energią, swobodę, odprężenie i ogólnie pozytywnie nastawienie do życia. Zapewniają efekt kojący i zapobiegają chorobom wywołanym stresem.
Istnieje szeroka gama roślin i grzybów adaptogennych oraz substancji organicznych dostępnych dla nas do spożycia. Zróżnicowanie właściwości lecznicze każdego zioła stanowi sposób podkreślenia różnorodnych korzyści, jakie oferuje każdy adaptogen. Należy powiedzieć, że chociaż adaptogeny są czasem uważane za czynniki zwiększające wydajność, nie należy ich stosować zamiast nawyków zdrowego stylu życia jako sposobu na przekroczenie naszych możliwości. Uzdrowienie z okresu nadmiernego stresu często wymaga pogłębionej analizy przyczyn, które doprowadziły do stanu, że stres przejął nasze życie.
Przykłady adaptogenów:
- Żeń-szeń azjatycki – żeń-szeń Panax
- Cordyceps – Cordyceps sinensis
- Lukrecja – Glycyrrhiza glabra, G. uralensis
- Rhaponticum – Rhaponticum carthamoide s
- Rhodiola – Rhodiola rosea
- Schisandra – Schisandra chinensis
- Shilajit – asfalt asfaltowy (potocznie Mumio)
Do adaptogenów również zaliczamy rośliny i substancje organiczne , które będą wpływały na utrzymanie homeostazy w organizmie. Roślin i substancji organicznych o takiej charakterystyce przebadanych przez naukowców na Syberii jest szereg i dziś lista ta sięga kilkuset gatunków.
Materiały ze strony: www.biolit.pl
Jelita centrum odporności i zdrowia, tak zatytułowany był drugi tego dnia wykład. Jego prelegentką była dr n. biol. Anna Basińska specjalistka ds. naukowych Instytutu Mikroekologii w Poznaniu.
Jak wynika z badań aż 70% odporności człowieka znajduje się w jelitach. Zatem mikrobiota jelitowa jest niezwykle istotna, nie tylko w procesach trawienia, wchłaniania, metabolizmie, ale również w kształtowaniu odporności organizmu człowieka.
Zaburzenia mikrobioty jelitowej, czyli dysbioza jelitowa, ma poważne konsekwencje w funkcjonowaniu układu pokarmowego oraz bariery jelitowej, co z kolei może prowadzić do rozwoju zaburzeń metabolicznych, chorób autoimmunizacyjnych i psychicznych.
Najsilniej negatywnie na mikrobiotę jelitową wpływają antybiotyki, inhibitory pompy protonowej, niesteroidowe leki przeciwzapalne, silny stres, alkohol, zanieczyszczenie środowiska i żywności. Dysbiozę jelitową stwierdzono u pacjentów z zaburzeniami czynnościowymi przewodu pokarmowego (biegunkami, wzdęciami, zaparciami), w zespole jelita drażliwego, atopowym zapaleniu skóry oraz zaburzeniach psychicznych (depresji, schizofrenii) i neurorozwojowych (autyzmie). Postuluje się związek zaburzeń mikrobioty jelit z chorobami cywilizacyjnymi, na przykład cukrzycą typu 2, otyłością, nadciśnieniem i ryzykiem wystąpienia zaburzeń układu sercowo-naczyniowego.
Jednym z najistotniejszych czynników wpływających na zdrowie naszych jelit jest oczywiście prawidłowa dieta. Według badań, najmniej korzystne dla naszej flory jelitowej są głównie węglowodany łatwo fermentujące, słabo wchłaniane i produkty o wysokim ciśnieniu osmotycznym (np. fruktoza, laktoza, fruktany oraz alkohole polihydroksylowe). Trafiają one do jelita i przez działanie osmotyczne i przyczyniają się do gromadzenia płynów w jelitach. Następnie, przechodząc do jelita grubego, podlegają fermentacji bakteryjnej, czemu towarzyszy wzrost produkcji dwutlenku węgla i wodoru. Czynniki te mogą odpowiadać za pojawiające się uczucie dyskomfortu w obrębie jamy brzusznej (ból oraz wrażenie przelewania), biegunki lub zaparcia i wzdęcia.
